Wat een week!

De winter probeert voet te krijgen in ons land. Echt succesvol gaat dat nog niet, op een spekgladde ijzeldag en plaatselijk wat sneeuw na. Niet ver van hier lukt het wel, de Hoge Venen. En als het hier dan even niet meewerkt, dan ga ik gewoon lekker daarheen. Zo reisde ik afgelopen twee weken al meerdere keren naar het dak van België.

Eenzame berk.

Winter is het! Op het moment van schrijven ligt er meer dan een halve meter sneeuw. Door de wind zijn de verschillen enorm, van enkele decimeters tot meer dan een meter. Van de begaande paden afwijken is dan ook zeker geen goed idee. Het lege landschap vormt voor mij DE trekker. Maar zelfs de Hoge Venen zijn zo leeg niet (meer). De fraaie solitaire bomen zijn meer dan welkom, maar de vele struikjes… Mijn favoriete objectief is de 70-200 millimeter. Hiermee kan ik inzoomen op de details die me aanspreken.

Sneeuwstorm!

De Hoge Venen houden zich niet aan de weersverwachtingen. Het ene moment schijnt de zon, het volgende moment sneeuwt het. Zo gaat het op een bepaalde dag van heuse sneeuwstorm, via mist naar opklaringen, en dat allemaal in een half uur. Heerlijk al die variatie! Zonnige momenten spreken me persoonlijk niet zo aan, ook al zijn allerlei patronen in de sneeuw dan veel beter zichtbaar. Geef mij maar sneeuw of mist. De witte wereld wordt dan nog witter en leger dan ie al was.

Waarheen leidt de weg?

Het lege landschap is prachtig, maar dat geldt ook voor allerlei details! Door de sneeuw verdwijnt alle ‘rommel’ aan het zicht. Hier en daar prikt toch nog iets door de sneeuw, het moment om te gaan zoeken naar fraaie patronen. Je hebt niet veel nodig, een paar meter is voldoende.

Kleine ruggen worden zichtbaar dankzij kleine dwergstruikjes.

Vooruit, nog een detail: slechts wat stengeltjes en patronen veroorzaakt door de wind.

Niet alleen grasjes en windpatronen zijn de moeite. Ook in bomen en struiken zijn fraaie patronen te vinden. Ook nu helpt de telelens, want de hele boom of struik is vaak te veel van het goede.

Een paar mooie takken in een wilgenstruik. Meer hoeft het soms niet te zijn.

Sneeuw en mist, een heerlijke combinatie. Maar om deze blog af te sluiten toch nog een zonnige foto. Toen de winter net begon op de Hoge Venen, werden hele delen bedekt met een dikke laag ijs. Bij zonsondergang veranderde alles in één groot kristal. Het tegenlicht zette alles in vuur en vlam.

Verijst bos in tegenlicht.