Zo kom je nooit op IJsland, en zo drie keer binnen een jaar. Eind april-begin mei bezocht ik samen met Marijn Heuts en onze (oudste) dochters dit prachtige land. Een verslag in woord en beeld.
Dag 1
Om een mogelijke chaos op Schiphol te ontwijken, vliegen we voor de zekerheid vanaf Brussel, een prima keuze, want daar loopt alles gesmeerd. We komen pas de tweede helft van de middag aan op IJsland en pikken meteen een klein geothermisch gebied mee. Na het eten houden we de berichten over mogelijk noorderlicht goed in de gaten. Er is immers een uitbarsting op de zon geweest die juist op deze dag bij de aarde aan moet komen. En dat doet ie! De storm is veel heftiger dan de voorspellingen beloofden en is tot aan de Alpen te bewonderen. In IJsland is op dat moment de zon helaas nog lang niet onder (pas rond 22.00u plaatselijke tijd)… We verkennen de omgeving op interessante voorgronden, voor als het later wel eenmaal donker is (pas rond middernacht). Van alle kanten rukt echter de bewolking op en blijft er slechts een klein gat over waarin we toch het noorderlicht in alle mogelijke kleuren nog mooi kunnen zien. Een fraaie voorgrond erbij is helaas niet mogelijk. Een half uur later is het nagenoeg geheel bewolkt en kleuren de wolken hier en daar flink groen. De noorderlichtactiviteit is op dat moment een stuk hoger dan op het moment van deze foto, maar aan het weer doe je helaas helemaal niks…
Een eerste geothermisch veld, onweerstaanbaar.
In IJsland maken ze dankbaar gebruik van alle gratis energie, hetgeen soms buitenaardse plaatjes oplevert.
Tijdens het scouten van een potentiële noorderlichtlocatie rijden we deze IJslander voorbij. Met zo’n achtergrond is doorrijden onmogelijk.
Toch nog noorderlicht voordat de hemel dichttrekt.
Dag 2
De dag begint zoals je dat op IJsland hoopt: een prettige afwisseling van wat zon en (dreigende) wolken. Het zorgt voor mooi en afwisselend licht. Op het programma staan onder andere diverse watervallen. Terwijl we onderweg zijn naar een volgende waterval giert de wind rond de auto, niet veel later gevolgd door sneeuw. Het weerbericht had inderdaad aangegeven dat er kans was op een sneeuwbuitje, maar dit zou geen buitje blijken… Omdat de temperatuur boven het vriespunt ligt, dooit de sneeuw aanvankelijk meteen weg. De sneeuw intensiveert echter en binnen no time ligt er een gesloten sneeuwdek. Uiteindelijk sneeuwt het de gehele dag, soms lieflijk, dan weer stevig. Opmerkelijk is dat het in het sneeuwgebied nauwelijks waait. Voorzichtig bereiken we het verste punt van deze dag, de kloof van deze foto. Met een decimeter sneeuw ziet het landschap er ineens spectaculair anders uit en brengt het mij in gedachten enkele maanden terug naar mijn andere trip naar IJsland met Nordic Vision. Mijn camera noteert deze dag het grootste aantal foto’s en de sneeuw heeft daar zeker aan bijgedragen. Op de terugweg rijden we het sneeuwgebied weer uit en giert de wind als vanouds over het landschap. Wat een contrasten!
Heerlijk IJslands licht op het fraai gekleurde landschap.
De zon is vaak een nadeel, maar vormt hier wel een leuke regenboog.
De grote watervallen zijn de publiekstrekkers, de kleinere zijn fotografisch veel interessanter.
Een immense waterval… is ook maar een waterval… Het totaalplaatje doet me niet zoveel, het zoeken naar interessante vormen met een sluitertijd van 1/2500s wel.
Sneeuw, en niet zo’n beetje ook.
Ganzen in een wonderlijk witte wereld. Telelens altijd bij de hand houden…
Sneeuw maakt alles mooier!
Een waterval op een hele donkere plek in een zware sneeuwbui, dan wordt het voor mij pas echt interessant 😉
Dag 3
Het is de dag van de grote verhuis, het accent van de reis ligt immers een kleine 300 kilometer verderop. Op het moment van vertrek is het bewolkt en houdt het sneeuwgebied de boel niet ver van onze accommodatie nog steeds in zijn greep, een situatie die nog ruim een dag aan zou houden. Uiteraard rijden we niet in één ruk naar onze nieuwe stek, maar stoppen onderweg bij diverse bekende en onbekende pareltjes. Al snel laten we daarbij ook de bewolking achter ons. Sterker nog, het wordt compleet helder. Er blijft geen enkel wolkje over. Verder staat er een ijzig koude en vooral opvallend harde noordoosten wind. Dit weer zouden we de rest van onze reis (helaas) behouden…
Bij iedere potentieel interessante rivierkruising houden we even halt om de boel vanuit de lucht te bekijken.
Hét hoogtepunt van deze dag, maar voor mij ook een van de hoogtepunten van de gehele reis, is deze vulkaan. Geen toeristenbordjes die je er heen leiden, maar een zelf gevonden pareltje en daarmee heerlijk rustig! Wat een kleuren! Het lijkt bijna op een slechte 3d computerrender, maar het is toch helemaal echt. Waar ik normaal een hekel heb aan een blauwe lucht, zorgt dat nu voor een waanzinnig contrast met de rode tinten. Bizar overigens hoeveel kleuren één vulkaan kan voortbrengen, want ook alle overige kleuren in deze foto zijn lavasteentjes en dus geen begroeiing of iets dergelijks. Zo werken we ons steeds verder naar onze nieuwe accommodatie en sluiten de dag af met een eerste zonsondergang. Een ijskoude, dat wel.
Hoe kleurrijk wil je een vulkaan hebben? Het lijkt wel een slechte 3d computerrender. De blauwe lucht is nu eens een keer een voordeel.
Een heerlijke plek om in te zoomen op abstracte, kleurrijke details en patronen.
Een eerste zonsondergang vanaf een hoge bergpas.
Dag 4
Op deze dag verkennen we heel wat kilometers kustlijn. De loodrechte kliffen en bizarre rotsformaties zijn een lust voor de landschapsfotograaf (althans, bij een minder strakblauwe lucht en minder wind). IJsland heeft echter ook voor de vogelfotograaf veel te bieden. De kliffen zijn bezet met stormvogels, allerhande meeuwen, kuifaalscholvers, alken en zeekoeten.
De kliffen zitten vol broedvogels, ongelooflijk dat ze daar een nest kunnen bouwen.
De zeekoeten gunnen elkaar geen ruimte op dit piepkleine eilandje.
De kliffen zitten niet alleen vol vogels, maar ook vol interessante structuren.
Ook meer in detail zijn de kliffen prachtig, hier met oranje korstmossen die voor een krachtig contrast zorgen.
Tijdens onze ritten komen we op grazige stukken doorlopend goudplevieren tegen, terwijl de uitgestrekte lavavelden dan weer bevolkt worden door IJslandse alpensneeuwhoenders. Ze gebruiken de hoge keien als uitkijkpunt. Met hun witte kleur steken ze fel af tegen de donker gekleurde lava. Vaak blijft het bij waarnemingen op forse afstand, maar wanneer er eentje in prachtig tegenlicht vlak langs de weg zit, kunnen we die uiteraard onmogelijk voorbij rijden. We sluiten de dag af bij een van de gescoute stukjes kust, een van de weinige plekjes waar we enigszins in de luwte kunnen fotograferen.
IJslands Alpensneeuwhoen op een lavarots in prachtig tegenlicht.
Je struikelt op IJsland werkelijk over de goudplevieren.
Een plekje in de luwte maakt het mogelijk met langere sluitertijden te spelen. En zowaar een paar wolken aan de horizon.
Het laatste licht valt op de rotswand. Het lijkt wel gloeiende lava.
Dag 5
Met het volledig heldere weer, kunnen we in principe iedere nacht een poging wagen het noorderlicht te zien. Vanwege de korte nachten is dat alleen tussen 0.00 en 2.30u mogelijk. Het is dan ook ondoenlijk iedere nacht opnieuw op stap te gaan. Deze nacht zou er echter mogelijk een kleine schokgolf bij de aarde aankomen, dus wagen we een poging. Het is erg lang wachten, want de schokgolf blijkt de aarde te missen. Gelukkig toont het noorderlicht toch nog een korte opleving.
Het lange wachten werd om 2.00 uur ’s nachts beloond met fraai ’trillend’ noorderlicht.
Zo’n gebroken nacht betekent een iets rustigere daginvulling. We besluiten een aantal nieuwe vulkanen met een bezoek te vereren. De kleuren zijn wederom fantastisch. IJsland is een prachtig land voor het maken van luchtfoto’s en niet alleen voor de bekende abstracten in het water. Ook de vulkanen zien er van bovenaf prachtig uit. De immer harde wind zorgt voor onophoudelijke waarschuwingen, maar gelukkig overleeft de drone de vlucht.
De kleurrijke vulkanen zijn ook vanuit de lucht een lust voor het oog.
De kleurrijke vulkanen lenen zich ook goed voor abstracte beelden.
In de middag brengen we een bezoek aan een gletsjer. Officieel is de weg nog dicht, maar we besluiten te kijken tot hoe ver we kunnen komen. En dat blijkt erg ver, letterlijk tot aan de rand van de sneeuwvlakte, een surrealistisch gezicht!
Twee eenzame avonturiers op de enorme gletsjer.
Dag 6
Vanuit ons verblijf zien we iedere dag een mooie waterval, tijd om die met een bezoekje te vereren. De waterval ligt op het noorden en met de lage temperaturen is het nog steeds een prachtige ijssculptuur. De klim naar boven blijkt uitdagend: steil en een enorm opstapje zorgt voor twijfel. Dat opstapje moet in één keer goed gaan, anders heb je wellicht een probleem. Het gaat goed, maar wat hebben we gedaan? Daar zitten we dan, op een veel te steile helling. Achter je donder je van de berg af, naast je in de waterval. Ruimte om de tas neer te leggen is er amper, ruimte voor een statief is er al helemaal niet. Voorzichtig haal ik de camera tevoorschijn en maak een paar foto’s van de (door de wind) bizar gevormde ijspegels. Ik wil hier niet blijven, maar naar beneden gaat altijd lastiger dan naar boven… Ineens zit je veel te zware rugzak in de weg. Rechtop staan durf ik überhaupt niet. Met de cameratas in de hand schuif ik op mijn kont voorzichtig de helling af, steeds weer hopend op net genoeg grip om niet naar beneden door te schieten. Ruim een half uur later sta ik nog steeds wankel op mijn benen. Dit was een onverantwoord slecht idee…
Gelukkig wordt de gevaarlijke klim beloond.
Werkelijk bizar gevormde ijspegels.
Vanwege de felle zon en snijdende wind doen we het fotografisch verder rustig aan. We maken een mooie wandeling door een indrukwekkend lavaveld en komen een poolvos tegen! Ook brengen we een bezoek aan een ondergrondse lavatunnel. Het is al net zo indrukwekkend als de lavawereld bovengronds. Wel proberen we dichtbij ‘huis’ nog een zonsondergang mee te pakken, maar de locatie is weinig spectaculair. De energie is er echter even niet meer om weer een stuk te rijden… Dan maar wat details.
Het zou zomaar een luchtfoto van een IJslandse rivier kunnen zijn, maar je komt dezelfde vlechtstructuren ook in het klein op het strand tegen.
Gewoon wat zeewier, maar in het laatste strijklicht toch fotogeniek.
Dag 7
De laatste dag alweer, helaas. Aan al het goede komt een eind. Omdat het vliegtuig morgenochtend heel vroeg vertrekt, verhuizen we deze dag al naar een hotel bij het vliegveld. Uiteraard niet zonder de nodige stops, vooral diverse geothermische velden. Het blijft fascinerend om de grond te zien koken, borrelen en stomen. Door de aanwezige zwavelmineralen stinkt het behoorlijk, maar daar krijg je dan wel een ongekende kleurenpracht voor terug. De klapper blijkt het laatste veld. Enorme stoomwolken dienen zich reeds van kilometers afstand aan.
Onderweg stuiten we op berghellingen waar sneeuwresten zorgen voor abstracte beelden.
In de geothermische gebieden vindt je kleur- en structuurrijke zwavelafzettingen.
Wederom boeiende kleuren.
Enorme stoomwolken stijgen op boven het door zwavel gekleurde landschap.
Vanuit de lucht wordt de context mooi zichtbaar.
De laatste avond sluiten we af met een lekker hapje buiten de deur. Een duur hapje… Alles dat met eten te maken heeft, is op IJsland haast onbetaalbaar. Voor het bedrag van een enkel avondje koken, kun je in Nederland bijna een week eten. En dit etentje? Een eenvoudige hamburger met friet voor ongeveer 22 euro.