Na een paar rustige vakantieweken, was het afgelopen weekend weer gezellig druk. Zaterdag stond de Fotosafari Heide op het programma, zondag was het de beurt aan de juffers met ook nog een presentatie in de prachtige boekhandel de Dominicanen in Maastricht.
In de eerste dagen van mijn vakantie proberen verschillende heideplanten langs de snelweg mij fotohart te veroveren. Wat, nu al? De heidesafari is op dat moment nog ver weg. Gelukkig komt de heide pas echt massaal tot bloei in de dagen voor de safari; een betere timing is niet denkbaar.
Fraai ochtendlicht.
Zaterdag gaat de wekker vroeg, heel vroeg. Buiten is het grijs, al probeert de maan af en toe even tussen de wolken door te prikken. Mist zit er deze ochtend helaas niet in. Daarvoor is het te warm en waait het net iets te hard. We beginnen dan ook wat grauw. Toch kleurt de hemel heel even fraai. Op dat moment zitten de vele ganzen nog rustig op het ven. Niet veel later kiezen ze massaal het luchtruim om richting agrarische gronden te trekken.
Onweerstaanbaar.
Vanuit de diepte verschijnen ineens Schotse Hooglanders samen met nog wat andere runderrassen. De combinatie met de bloeiende heide is onweerstaanbaar. De runderen trekken zich nergens wat van aan. Ze maaien het gras, plukken blaadjes van de jonge berkenboompjes en schuren hun hoorns aan een omgevallen boom.
Wat is dat?
Runderen zijn altijd nieuwsgierig aangelegd. Bovenop de heuvel ontdekken ze een aardig arsenaal aan fotospullen. Ernstig vragen ze zich af wat het allemaal is. Omdat het er toch oneetbaar uit ziet, lopen ze al snel door naar een volgend plukje gras. Ondertussen maken de wolken steeds meer plaats voor zon.
Zonnedauw.
Zon betekent nieuwe mogelijkheden. De landschapsliefhebbers gaan los op het heidelandschap met daarboven mooie wolkenluchten, anderen proberen de juffers bij te houden. Favoriet is de zonnedauw die massaal aan de rand van de vennen te vinden is. Ook ik kan de verleiding niet weerstaan en test een nieuw objectief, maar daarover binnenkort op deze website meer.
Voetenbad.
Met de zon warmt het snel op. De Hooglanders keren terug en gaan op hun gemak in het water staan herkauwen. Dat biedt dan weer hele andere leuke mogelijkheden. De steeds wisselende wind helpt daarbij prima.
Lunch.
Buitenlucht maakt hongerig. Gelukkig kunnen we bij de safari’s altijd weer genieten van een uitgebreide lunch. Donkere wolken pakken zich samen en de wind trekt fors aan. Een paar kilometers zuidelijker plenst het stevig, bij ons blijft het gelukkig droog. Tijd voor de tweede locatie.
En dan ineens…
De tweede locatie heeft ogenschijnlijk dezelfde ingrediënten als de eerste: heide, heuvels en een ven, maar daarmee houdt de gelijkenis op. Het landschap is leger en biedt daardoor ruimte voor meer abstractie. De zon krijgt de overhand, terwijl de wind verder aantrekt. Dat zorgt voor een fotografische uitdaging, maar zorgt wel voor een beetje verkoeling in dit verder bijzondere warme plekje. Uitgerekend op de meest winderige plek wordt een kleine vuurvlinder gevonden die enorm honkvast is. Ondanks de hoge temperaturen, landt het vlindertje regelmatig recht voor de fotografen. Dat is nog eens comfortabel genieten!
Kleine vuurvlinder.
Enkele bloedrode heidelibellen besluiten hetzelfde te doen. Helaas geldt dat niet voor de massaal aanwezige heivlinders. Zij vliegen driftig heen en weer en zijn vooral ook bezig andere vlinders weg te jagen. De brandende zon zorgt ervoor dat rond 16.00 uur bij de meesten het licht een beetje uitgaat. Een mooie safari komt zo ten einde. Bedankt iedereen voor het vroege opstaan en de enthousiaste deelname!