Reis naar de Sächsische Schweiz 2017

Het is 25 februari, de eerste reis met Nordic Vision naar de Sächsische Schweiz vangt aan. Rustige snelwegen zorgen ervoor dat ik mooi op tijd aan kom in het verre oosten van Duitsland. De gastvrouw van het pension heet me welkom, legt de huisregels nadrukkelijk uit en spreekt af wat we met het ontbijt en de lunch willen. Als natuurfotografen gaan we er rare tijden op na houden, iets dat ze kennelijk niet echt gewend zijn. Verder geen klachten hoor, ze denkt behulpzaam mee. Al snel valt iets op: de wifi-verbinding, een dagelijks terugkerend onderwerp van verbazing en lichte ergernis. Wat is het geval? Het gehele dorp schijnt gebruik te maken van één wifi-hotspot. Zijn er veel gasten in het dorp, dan klapt het systeem eruit. Kennelijk zijn er bij aankomst veel gasten, want internet is niet aan de praat te krijgen. De dagen erop gaat het beter, al blijft het tergend langzaam gaan. Zo kost het inladen van de website van Nordic Vision vanuit de ontbijtruimte ongeveer een minuut. Foto’s versturen lukt alleen via Whatsapp, mailprogramma’s geven het op. Gaandeweg de week vallen grappige dingen op aan onze verbinding met de buitenwereld. Zo is er op de kamers zelf nauwelijks bereik, behalve op de badkamer…

Dag 1
Op weerberichten kun je in dit deel van Duitsland niet vertrouwen, dat heb ik tijdens mijn voorbereidingsreizen wel geleerd. Check je vier verschillende bronnen, dan krijg je vier afwijkende verwachtingen. Over de eerste dag zijn ze het aardig eens: grijs. We bewegen deze week met het weer mee. Bij grijs weer gaan we de diepte in, want hoewel de Sächsische Schweiz vooral bekendheid geniet vanwege zijn indrukwekkende panorama’s, zijn de kloven minstens zo boeiend. In de kloof stroomt het water flink en wacht ons een verrassing: aan de rotsen kleven prachtige ijssculpturen, nog maar weinig aangetast door de flinke dooi. In de kloof komt nauwelijks zon, kennelijk genoeg om koning winter niet geheel te verjagen tijdens een week vol dooi. Een bevroren waterval maakt nog wel het meeste indruk, terwijl waterspreeuwen voor ons uitvliegen op zoek naar smakelijke hapjes op de waterbodem.

Tijdens de lunch besluiten we naar een grot te lopen, maar nog voordat we echt op pad zijn klaart het ineens fel op. Spoedoverleg. We verruilen de kloof voor een markante rotspunt. Vanaf deze plek hebben we vrij uitzicht rondom. Het geduld van iedereen wordt aardig op de proef gesteld wanneer het toch nog lang grijs blijft. In de verte gloren enkele opklaringen aan de horizon, een spannende strijd tussen de wolken en de horizon begint. Op het moment suprème breekt de zon met een gouden glans door de grijze hemel. Een baan van licht valt op de Elbe om zich vervolgens razendsnel door het landschap te verplaatsen. Het is aardig doorwerken.

Dag 2
Keurig netjes staan ons ontbijt en lunch in zakjes klaar wanneer we nog voor 6 uur het pension verlaten. Het weer doet ook vandaag gewoon waar het zelf zijn in heeft. De beloofde zonsopkomst is er niet, hetgeen het extra vroege opstaan niet beloont.

Een tijd lang moeten we ons behelpen met grauwe vergezichten, tot ineens een scheur verschijnt in de wolken van waaruit prachtige Jacobsladders tevoorschijn komen. De lichtbundels dansen door het landschap en lichten steeds weer andere plekken aan. Geleidelijk verdwijnen de wolken en schieten de temperaturen omhoog; lente! De rotsen zorgen er met de laagstaande zon voor dat steeds andere details worden aangelicht: een kleine tak in een grote boom, een halve den etc.

Na een rustmoment verplaatsen we ons naar weer een ander hooggelegen rotspunt. In de zon is onze jas niet meer nodig, heerlijk. Onder ons ligt het landschap er vriendelijk bij. Omdat we ook hier volledig rond kunnen kijken, zijn er eindeloos veel aanleidingen te vinden, van grillige rotsen tot markante sporen in de velden. Het lentegevoel verdwijnt aan de ‘achterkant’ van de berg. Hier staan we vol in de wind, maar hebben we wel zicht op de ondergaande zon.

Dag 3
Was het gisteren volop lente, deze dag is het weer gewoon grijs. Het belooft de natste dag van de week te worden; voor de zekerheid maar de regenbroek aan. We gaan weer de diepte in, nu naar een nog nauwere kloof met vervallen watermolens. Het is een walhalla voor iedere fotograaf. De combinatie van wilde natuur en menselijke elementen die geleidelijk door diezelfde natuur worden verteerd zijn onweerstaanbaar. Van grillige rotsen tot gehavende pleisterwerk en van woest stromend water tot een spiegelplasje in een ijzeren buis. De locatie houdt ons de hele dag zoet en levert uiterst gevarieerd en vooral verrassend beeld op.

Dag 4
De zon is terug, dus gaan we de hoogte in. Een spannend trapje leidt ons naar een prachtig punt vanwaar we niets anders zien dan wilde natuur. De wind is inmiddels flink toegenomen, zodanig dat deze niet meer te negeren valt en een rol krijgt in de foto’s. Liever een dennetje met veel beweging dan een net niet scherpe foto. De zon laat het uiteindelijk toch afweten, waardoor we overschakelen naar zwart-wit. Zolang je je als fotograaf aanpast, valt er altijd iets te fotograferen.

Omdat de vermoeidheid wat toeslaat, besluiten we ’s middags een rondje te rijden met de auto. Bijkomend voordeel is dat we zo ook nog wat meer zien van de rest van het gebied. Het weer is deze middag totaal anders dan de ochtend. Zware buien trekken langs (gelukkig niet over) en zorgen zo voor veel spektakel. Zo verschijnt eerste een prachtig felle regenboog. Als echte stormchasers jagen we een haast zwarte wolkenlucht na. Wat een contrast, wat een licht! Snel verplaatsen we ons naar de Elbe om daar het laatste licht op de rotsen te zien stralen.

Dag 5
De laatste dag alweer. We duiken nu een stukje Tsjechië in. De weg gaat omhoog en omhoog. Uiteindelijk komen we in een echt andere wereld terecht. Het landschap is bruin en overal liggen nog forse hoeveelheden sneeuw. Bizar. De tocht van vandaag voert aanvankelijk onderlangs en door de rotsen. De snelle wisselingen tussen zon en wolken bieden ieder het gewenste licht. Dan ineens valt er sneeuw! Even spookt het flink, een hol biedt een beetje beschutting.

Rond het middaguur beklimmen we een trap, of beter een gladde sneeuwhelling. Gelukkig is er een leuning aanwezig. Bovenop hebben we prachtig zicht over de rotsen, het uitgestrekte landschap en de dreigende wolkenluchten. Ook ervaren we hier de harde wind van storm Wilfried. Daardoor wisselen opklaringen en zon elkaar razendsnel af. In de verte zien we de zon over het landschap aan komen en dus kunnen we steeds wachten op een momentje van magisch licht. Bovenlangs lopen we terug naar het beginpunt, waar we even bij de houtkachel genieten van apfelstrudel. De Tsjechische serveerster blijkt verrassend genoeg een aardig woordje Nederlands te kunnen. Terwijl we genieten van ons hapje en drankje dwarrelen opnieuw de sneeuwvlokken voorbij.

We eindigen de dag een beetje zoals gisteren. In een tweetal dorpjes houden we halt. Het eerste is een toeristische kermis. Met veel gesloten winkeltjes hangt er een raar sfeertje. Veel gekker is het bonte spektakel van een winkeltje met tuinkunst. Jezus staat naast een naakte dame, een tuinkabouter steekt z’n middelvinger op en ook de eekhoorn uit Ice Age ontbreekt niet. Hilariteit en kleurrijke foto’s alom.

Het tweede dorpje is compleet het tegenovergestelde: pittoresk en puur. De schoorsteen van de houtbakkersoven rookt flink. De kerststal heeft men nog niet opgeruimd… We sluiten de dag af op een hoog punt. Nog altijd bepalen dreigende wolkenluchten het beeld. Grillige appelbomen en vergezichten vormen onze aanleidingen. Er blijkt een ongeval te zijn geweest: we vinden twee spiegels in de berm, een creatief extraatje.

Dag 6
Nog eenmaal staat het ontbijt voor ons klaar. Daarna is het toch echt tijd afscheid te nemen en weer naar huis terug te keren. De terugreis loopt al bijna even voorspoedig als de heenreis.

Samengevat
Een geweldige reis met een erg leuk gezelschap, goed eten, gevarieerde fotolocaties en prima fotoweer. Volgend jaar komen we zeker terug in dit unieke stukje Duitsland! En uiteraard een groot compliment en enorme dank voor de deelnemers van deze reis.