Een opdrachtgever neemt contact met me op. Hij is op zoek naar foto’s van het Maasdal, maar niet alleen maar mooie foto’s. Ook naar jaren moet je in een foto nieuwe dingen kunnen ontdekken. Er moet zogezegd iets in beeld gebeuren. Tijdens mijn zoektocht stuit ik op deze foto, een foto die zich altijd een beetje in de krochten van mijn archief verborgen heeft weten te houden.
Het is 29 juli 2012. Zomerse temperaturen en massa’s bloemen sturen me naar buiten. Ik besluit naar het Rivierpark Venlo te gaan, een gebied dat ik op dat moment nog louter van afstand ken. Het is een opmerkelijk gebied, midden in de stad is er ruimte voor wilde en weelderige natuur, een prachtig contrast. Bij Blerick bevindt zich een kleine aanmeerplaats voor het fietspontje naar Baarlo en Afferden. Dit soort plekken zijn verzamelplaatsen voor mensen. Moeder met dochter arriveren, in de hand een flinke zak brood. De eenden en ganzen weten dat als geen ander en hebben dit plekje dan ook als hun thuis gekozen. Rustig ronddobberen en de toevallige bezoeker lief bedelend aankijken, wat een leven!
Een muurtje biedt plaats aan hangjongeren met het typische verschil tussen jongens en meisjes. De jongens staan aan de waterkant en bekijken hoever ze kunnen komen. Bij de meisjes valt daarentegen weinig activiteit te bespeuren. Ze keuvelen wat en hebben ongetwijfeld oog voor de stoere jongens onder hen. Een klein plezierjachtje vaart langs. Klein van stuk, maar door de hoge snelheid groot in zijn daden. Flinke golven beuken op de kade en verrast de jongens. Snel springen ze opzij om natte voeten te voorkomen. Stel je voor, tot je knieën nat met een potentiële partner hoog en droog boven je… De watervogels doet het weinig. Rustig laten zij zich over de golven meevoeren. Een paar golven later keert de rust weer terug en is het wachten op het volgende moment.
Mooi licht? Niet bepaald. De best mogelijke compositie? Zeker niet. Maar wel een foto waar iets in gebeurt! Of zoals de opdrachtgever het verwoord: “een foto waarin je na jaren nog altijd nieuwe dingen in kunt ontdekken”. Als natuurfotograaf zijn we vaak bezig met het maken van het te perfecte plaatje, mooi, maar veelal zonder echt verhaal. Dus ogen open houden, met uiteraard de camera in de aanslag. Wie weet wat je tegenkomt!…