Afgelopen week verbleef ik voor een korte vakantie in het mooie oosten van Duitsland. Het weer had veel weg van dat in Nederland: veel te warm voor de tijd van het jaar, meestal grijs en behoorlijk winderig. Alleen de regen bleef ons gelukkig bespaard. En dus konden we heerlijk wandelen. De laatste vakantiedag had echter nog een bijzondere verrassing in petto…
Het weerbericht was duidelijk: gaandeweg de dag zou het steeds zonniger worden. Reeds in de ochtend scheen er een heerlijk lentezonnetje. Met nauwelijks wind was het knap warm bergop te wandelen. Tijdens de tocht naar boven verdween de zon achter de wolken en vielen wat kleine sneeuwvlokken. Eenmaal bovenop de top van de heuvel was het prachtig om te zien hoe de kleine sneeuwbuitjes voorbij trokken, totdat aan de horizon aan haast zomerse donderwolk verscheen. Het zou toch zonnig zijn?
Het was bizar en zelfs enigszins angstig om vanaf de hoge top langzaam het landschap te zien verdwenen. Heuvel voor heuvel verdwenen onder een mantel van intense neerslag. Tijd om de dekking op te zoeken was er niet meer, dus moesten we de bui maar doorstaan.
Vanuit het niets nam de wind ineens toe tot stormkracht en zorgde ervoor dat het zicht terug liep tot minder dan vijftig meter. Niet voorbereid op dit extreme weer was het ijzig koud. De zware sneeuwval en stormwind hielden een kwartier aan, daarna keerde de rust terug alsof er al die tijd niets gebeurd was.
Hoewel ijzig koud, wat heerlijk dat we uitgerekend op dat moment op de top stonden! Want na sneeuw komt zonneschijn, en hoe! Een prachtig licht trok over het landschap. Hoewel de hoogteverschillen beperkt blijven tot enkele honderden meters, was dit toch genoeg voor opvallende verschillen in het landschap. Op de top was het wit, terwijl het in de dalen toch vooral groen bleef.
De sneeuw / het vocht hadden nog meer in petto. Terwijl de zon langzaam naar de horizon zakte, stegen overal nevels op uit de bossen, prachtig aangelicht door het vriendelijke zonnetje. Wat een einde van de vakantie! Gelukkig kwam het weerbericht nu eens niet uit…
Fijne verrassing (althans tenminste in fotografische vorm dan). Vooral de derde foto met de zonne-harpen en de weidse blik is een mooie.
Groet, Sjors
Dank je wel, Sjors
Het trotseren van de wind en koude heeft toch weer prachtige beelden opgeleverd zie ik, top!
Bedankt!
Bob,
Wat een mazzel, je krijgt wat je verdiend zeggen ze wel eens ! Vooral de derde foto vind ik super !
Dank je wel, Paul