Test Sigma 150-600 Sports

Na een lange mediacampagne, komt de Sigma 150-600 F5-6.3 DG OS HSM Sports eindelijk beschikbaar in de winkel. Vandaag mocht ik deze mega zoomlens testen. En om maar meteen mijn gevoel met jullie te delen: ik ben in de war…

Zoomlenzen
Het is een eeuwig dilemma, waar besteed je je duur verdiende centjes aan? De keuze aan objectieven is enorm. Daarbij heb je in basis de keuze uit prime-lenzen (objectieven met een vaste brandpuntsafstand) en zoomlenzen (objectieven met een variabele brandpuntsafstand). Primelenzen leveren een betere beeldkwaliteit. Logisch, want het objectief kan optimaal samengesteld worden om het licht van a naar b te brengen. Bij zoomlenzen moet het licht over alle brandpuntsafstanden op correcte wijze de sensor kunnen bereiken, hetgeen een hoop extra glaswerk oplevert. Een zoomlens haalt daardoor nooit de kwaliteit van een primelens. Toch heeft een zoomlens twee belangrijke voordelen:

• je hebt een groot bereik in één objectief. Je hoeft dus niet te gaan sjouwen met meerdere objectieven om het zoombereik te overbruggen.
• je bent vrijer om je beelduitsnede te bepalen, waar je bij primelenzen vast zit aan het aantal millimeters van het objectief. Bij primelenzen zijn je voeten de enige ‘zoommogelijkheden’, hetgeen natuurlijk lang niet altijd mogelijk is.

Zoomlenzen met een tamelijk kort bereik geven over het algemeen een uitstekend beeld, zoals de immens populaire 70-200 millimeter. Hoe groter het zoombereik, hoe meer concessies gedaan moeten worden aan de beeldkwaliteit. Een 150-600 roept dan ook vraagtekens op. Is het niet te veel van het goede? Vorig jaar verraste Tamron vriend en vijand dat dit best wel eens mee kan vallen. En nu is er dus de Sigma.

Sigma 150-600
Hier is wel meteen een waarschuwing op zijn plaats, want Sigma lanceert het objectief in twee vormen: de contemporary-lijn en de sports-lijn. Ondanks dat de specificaties erg op elkaar lijken, zit er wel degelijk een groot verschil tussen beide objectieven. Het prijsverschil tussen beiden onderstreept dit. Waar de contemporary-lijn zich vooral richt op de consument, richt de sports-line zich duidelijk op de professional. Ik heb alleen de sports-versie getest.

Op internet is alles over het objectief terug te vinden. Dat ga ik hier dus niet herhalen. Wel wil ik een aantal belangrijke kenmerken benoemen:

• Bouw: het eerste dat opvalt, is de bouwtechnische kwaliteit. Het objectief is oerdegelijk uitgevoerd en stijlvol afgewerkt. De degelijkheid merk je ook in het gewicht, bijna 2,9 kilogram. Dit is fors minder dan een 600 millimeter f4 die 3,9 kilogram (nieuwste type) of 6 kilogram weegt. De 2,9 kilogram is echter wel bijna een kilogram zwaarder dan de Tamron.
• Statiefgrondel: het objectief is uitgerust met een degelijke en forse statiefgrondel. Bij het draaien van het objectief, klikt de grondel iedere 90 graden, zodat je weet wanneer het geheel waterpas staat (mits je statief dat ook staat uiteraard).
• Diafragma: het maximale diafragma varieert van 5 tot 6.3. Die 6.3 krijg je alleen wanneer je maximaal inzoomt. Wanneer je tussen de 500 en 550 millimeter zit, kom je uit op 5.6.
• Scherpstelafstand: de Sigma stelt scherp op minimaal 260 centimeter, een verademing ten opzichte van de 5 meter van een 500 millimeter. Voor de scherpstelling beschikt de Sigma over twee mogelijkheden, van 2,6 tot 10 meter en van 10 meter tot oneindig.
• Accessoires: het objectief is te combineren met de 1.4x convertor van Sigma, hetgeen tamelijk uniek is voor een dergelijke zoomlens. Je krijgt dan een 210-840 objectief! De lensdiameter is 105 millimeter. Dat betekent dat er nog filters voor de lens gepaatst kunnen worden.
• Prijs: met net geen € 2.000,00 is het een forse investering die beduidend hoger ligt dan de Tamron (ruim € 1.000,00). Een Canon 600 millimeter kost echter € 11.000,00.

Een test
Laboratoriumtests geven je een blik in het technisch presteren van een objectief. Maar hoe houdt de Sigma zich in de praktijk? In deze test vergelijk ik appels met peren, zodat de positie van de Sigma een beetje te bepalen is. Alle foto’s zijn met de Canon 5D Mark III gemaakt. De vergeleken objectieven zijn:

• Canon 100-400 f/4.5-5.6L IS USM
• Canon 300 f/4L IS USM
• Canon 500 f/4L IS USM

Per objectief zijn de instellingen steeds zoveel mogelijk gelijk gehouden (brandpuntsafstand, diafragma, sluitertijd en zoom) zodat de verschillen het best beoordeeld kunnen worden. Om het vergelijk optimaal mogelijk te maken, is gebruik gemaakt van een opgezet konijn, zodat het beeld ook steeds exact hetzelfde is. Het eerste dat positief opvalt, is de snelheid van de autofocus van de Sigma. Het scherpstellen gaat vlot en nauwkeurig, maar dan wel met de scherpstelpunten die in het middendeel liggen. Bij de scherpstelpunten naar de randen heeft de Sigma meer moeite met scherpstellen. Het zoomen gaat wat onwennig (Nikon-style), maar verloopt verder soepel. Handig is dat je zoom met een knop kunt vergrendelen. Je hoeft dan niet bang te zijn dat de lens vershuift, bijvoorbeeld wanneer je de camera omhoog richt. Onhandig is de positionering van de handmatige scherpstelring. De stabilisator doet zijn werk prima, maar dat is dan ook geen overbodige luxe met een 600 millimeter en het gewicht van bijna 3 kilogram. De Sigma is een objectief dat je vooral vanaf statief zult gebruiken. Tot zover prima dus. Maar de beeldkwaliteit dan?

De foto’s zijn scherp, van centrum tot aan de rand en vertonen geen chromatische aberraties. Of beter gezegd, ze zijn haarscherp, griezelig scherp, al vanaf het maximale diafragma. De beste resultaten krijg je rond de f/8. De foto’s doen niets tot nauwelijks onder voor die van de andere objectieven. Het bokeh is bijzonder fraai, maar uiteraard net iets minder dan een lichtgevoeliger objectief.

Conclusie
Bart Stornebrink testte eerder de Tamron 150-600 en vergeleek dit als Skoda versus Audi. Twee auto’s met een totaal verschillende prijs. Bij Skoda krijg je verrassend veel waar voor je geld. Bij Audi betaal je deels voor de naam, deels voor extra rijcomfort. Is dat het extra geld waard? Beide auto’s brengen je immers van a naar b.

Zoals gezegd, is deze test een vergelijking tussen appels en peren. Natuurlijk scoort een Canon 500 f/4 beter. Het is een primelens die net even wat lichtgevoeliger is, wat het fotograferen onder moeilijke omstandigheden vergemakkelijkt. De Canon stelt ook wat sneller scherp. De 500 millimeter weegt echter wel weer een kilogram meer (bij de nieuwste generatie is het gewicht gelijk aan de Sigma) en is bovenal onhandig groot om mee te nemen. Daar komt bij dat je geen bewegingsvrijheid hebt zelf het kader te bepalen. Je kunt immers niet zoomen. En wat is beter? Het scheelt nauwelijks iets in beeldkwaliteit…

Belangrijk is: zie je de verschillen? Met het huidige aantal megapixels en een normale afdruk in een boek of tijdschrift zul je echt geen verschil tussen de foto’s zien. Alleen daarmee is de Sigma zijn geld al meer dan waard. Werkelijk ongelooflijk.

Nog even goed om te vermelden: deze test is geheel onafhankelijk uitgevoerd. Ik heb geen enkele verbintenis met Sigma. De beoordeling is louter visueel en op basis van gebruiksgemak. De Sigma is hierbij niet nader gekalibreerd op mijn camera. Deze kalibratie is op maar liefst 16 punten mogelijk en zullen de resultaten ongetwijfeld positief beïnvloeden. De foto’s komen rechtstreeks uit te camera (jpg) en zijn niet verder nabewerkt.