Ik vind de GDT European Photographer of the Year een van de mooiste fotowedstrijden die er is vanwege het zeer hoge niveau van de foto’s en het vaak vernieuwende karakter ervan. Bij afgelopen editie mocht ik een highly commended ontvangen voor een kleurrijke foto met een droevig verhaaltje.
Soms moet je een beetje geluk hebben. En een getraind oog om de potentie van een foto te kunnen zien! Ik was namelijk met mijn vrouw en dochter op pad om een wandelroute te testen voor ons boek ‘De spannendste wandelroutes met kinderen‘. Natuurlijk ging ook de camera mee, vooral om actiefoto’s te maken van de wandeling. Slecht een klein deel van het rondje was spectaculair genoeg voor kinderen, de rest liep door een extensief grasland met grotere en kleinere waterpartijen. Bij een van die kleinere watertjes gebeurde het…
De prachtige grote kattenstaarten waren bijna uitgebloeid. Door de wind dreven alle bloemblaadjes één kant op. Kennelijk gebeurde dat al iets langer, want je zag banen van oudere verbleekte blaadjes en verse, roze blaadjes. Die banen trokken mijn aandacht. Hier en daar zaten er mooie slingers in, hetgeen voor abstracte beelden zorgde. Vrij snel ontdekte ik een dood insect. En nog een. Bij nadere beschouwing lag het roze ‘pluche’ vol lijkjes. Allerlei beestjes werden kennelijk aangetrokken door de kleurenpracht, niet wetende dat deze op het water dreef en dat zich daarin rovers ophielden. Zo kwam ook deze juffer aan zijn eind. Hij ligt op zijn rug, met zijn pootjes bij elkaar. Haast vredig. Ik ben niet zo van de namen voor foto’s, maar hier was deze snel bepaald: ‘kleurrijke dood’.
Terwijl ik verschillende composities probeer, komt mijn vrouw een beetje chagrijnig teruggelopen: “Wat ben je nou aan het doen? Het duurt wel lang!” Ik wijs haar op de schoonheid van het aanspoelsel, maar ze haalt er de schouders voorop. Een eindje verder vliegt een vlinder. Die kan op meer interesse rekenen. Snel wandelen we verder…
Bekijk hier de complete uitslag van deze wedstrijd.