Review Fujifilm X-H2S

Op de Fotofair mocht ik de fonkelnieuwe Fujifilm X-H2S voor het eerst in mijn handen houden. Na een paar weken ontving ik deze camera thuis en kon ik werkelijk ervaren hoe het is om er mee te werken.

Kennismaking
De X-H2S is het nieuwe vlaggenschip van Fujifilm in het aps-c segment. Full frame camera’s bouwen ze niet, in plaats daarvan investeren ze in de uitmuntende medium format camera’s. Wie denkt dat een apc-c camera niet bedoeld is voor serieuze fotografen, heeft het mis. De X-H2S is een dijk van een camera. Kijk maar eens naar de specificaties.

• Resolutie: 26 megapixels (nee, geen enorm aantal, maar meer dan genoeg) op een stacked back-side illuminated sensor
• Beelden per seconde: 40 zonder black-out. Schiet je met 30 fps, dan houdt de camera dat meer dan 1000 beelden vol, mits je geheugenkaartje dit aan kan natuurlijk.
• Video: 4K/120p of 6,3K/30p
• Tot 7 stops beeldstabilisatie
• Compleet weerbestendig
• Gewicht: slechts 660 gram

Oké, specificaties zeggen niet alles. De enorme sprong voorwaarts komt door de nieuwe sensor (uitleessnelheid verviervoudigd) en de nieuwe X-Processor 5 die dubbel zo snel is als zijn voorganger. Concreet betekent dat meer foto’s per seconde, meer foto’s voordat de buffer vol is, maar vooral een veel betere en snellere autofocus. En juist daar wordt het voor de natuurfotograaf interessant!

In de autofocus vind je nu kunstmatige intelligentie terug. De camera is in staat een keur aan bewegende onderwerpen te herkennen, zoals vliegtuigen, auto’s, maar ook vogels. Daarnaast is ook het voorspellingsalgoritme verbeterd, zodat onderwerpen beter gevolgd worden.

Tot zover op papier. De postbode verscheen met een klein doosje, dat ook nog eens niks woog. Toch zat daar de nieuwe camera in. Ook eenmaal in de hand verbaast het me iedere keer weer hoe weinig de camera weegt. Dat gaat nu wel iets toenemen, want ik heb er nog een grip bij gekocht.

Positieve ervaringen
Het zeer compacte formaat en het lichte gewicht in combinatie de hoogwaardige mogelijkheden zorgen ervoor dat je deze camera gemakkelijk mee kunt nemen. Ideaal dus voor natuur- of reisfotografen die veel onderweg zijn.

Ik ben zeer tevreden over een andere compacte systeem, Fujifilm X-T4. De reden voor de aanschaf van de X-H2S is voor mij de sterk verbeterde autofocus. Die ben ik dan ook meteen gaan testen in combinatie met de eveneens nieuwe 150-600mm, maar daarover in een volgende review meer. Met de onderwerpherkenning op ‘standje vogel’ herkent de camera de vogels meteen aan hun silhouet, zeker wanneer de snavel en/of vleugels duidelijk zichtbaar zijn. Doe je dit in combinatie met tracking, dan hoef je de vogel zelf niet nauwkeurig te volgen, dat doet de camera voor je. De autofocus werkt werkelijk fantastisch. Een vogel tussen het wiebelende gras, de camera laat zich niet voor de gek houden. Licht mee of tegenlicht? Geen probleem, de vogel wordt perfect herkend. Het fotograferen van vogels wordt zo bijna kinderspel. Natuurlijk is het niet altijd raak, de focus zit er echt wel eens naast. Abrupte overgangen van de lucht naar een donkere achtergrond vormen soms zeker een uitdaging voor de camera. Hetzelfde geldt voor groepen vogels. Dan weet de camera even niet meer welke hij moet kiezen. In dat geval maak je het best gebruik van tracking in combinatie met een eigen geselecteerd focuspunt.

Ik ben eigenlijk een saaie fotograaf, want die 40 frames per seconde is misschien heel gaaf, gebruiken doe ik het niet. Voor een burst vind ik 15 fps meer dan voldoende. Je moet alle foto’s immers ook nog uitzoeken en het geheugenkaartje heeft ook geen oneindige capaciteit. Maar goed, het is leuk te weten dat het kan en het biedt beslist bijzondere mogelijkheden.

Filmen doe ik ook nauwelijks, dus ook daarvan ga je in deze review niks lezen. Prettig is wel dat je het camerascherm alle kanten op kunt draaien, ook naar voren, hetgeen dan weer handig is als je een vlog op wilt nemen.
Dan blijft over de beeldkwaliteit en die is zeer goed. Hierin zijn geen enorme vorderingen gemaakt ten opzichte van de X-T4. Dat betekent dat je probleemloos op hoge ISO-waarden kunt fotograferen. Tot 1600 valt er nauwelijks ruis te ontdekken. Pas vanaf 3200 ISO wordt de ruis zichtbaar. Alleen op de hoogste waarde (12.800 ISO) ga je echt details verliezen. De ruis uit zich vooral in de toename van korrel, gekke gekleurde pixels komen niet voor. Op de hoogste ISO-waarden loopt het contrast, zoals bij alle camera’s, iets terug, hetgeen ook geldt voor de verzadiging. Dit kun je in de nabewerking uiteraard weer corrigeren. Liefhebbers hadden misschien ook hier een upgrade verwacht, maar Fujifilm heeft zich duidelijk gericht op gebruiksgemak, snelheid en de combinatie fotografie-film.

Negatieve ervaringen
Ik ben dus zeer onder de indruk van de camera, maar er zijn zeker ook puntjes waar ik minder gelukkig mee ben. De voor Fujifilm zo kenmerkende retrolook ontbreekt ook op deze camera. Voor het oog is dat jammer en voor een groep fanatieke Fujifilm lovers mogelijk zelfs een dealbreaker. Voor mij maakt het niet zoveel uit, als de functionaliteit maar even vlot gaat. De GFX 100s bewijst dat dit prima kan. Helaas ervaar ik bij de X-H2S niet hetzelfde gemak als bij de GFX. Het is een veelvoorkomend ‘probleem’ (bij iedere camerafabrikant, niet specifiek Fujifilm) dat bij iedere camera opnieuw nagedacht wordt over de ultieme configuratie van alle knopjes en wieltjes. Je zou denken dat de ideale opzet toch een keer gevonden is. Hoewel de X-H2S qua uiterlijk veel op de GFX 100S, zijn er dus toch wel wat verschillen.

Allereerst heeft de X-H2S een los ISO-knopje. Bij de GFX bedien je dat intuïtief door aan het voorste instelwieltje te draaien. Daar hoef je niet bij na te denken; je grijpt ook nooit mis. Nu is er dus dat aparte knopje. Dat moet je indrukken om vervolgens met de cursor de juiste waarde aan te geven. Dat zijn dus extra handelingen. Bovendien zit het ISO-knopje meteen naast een filmknopje. Het gebeurt regelmatig dat je dus per ongeluk op filmen drukt in plaats van op ISO.

Filmen kan bij de X-H2S op twee manieren: door het programmavoorkeuzewiel op filmen te zetten of door dus op dat bewuste knopje te drukken. Bij de GFX is het een aparte schakelaar. Het voordeel van het knopje is dat je razendsnel kunt overschakelen naar filmen als de situatie daarom vraagt. Op dit moment vind ik het vooral irritant en had ik liever een schakelaar gezien of de optie van alleen het programmavoorkeuzewiel.

Op de GFX bedien je ISO en de sluitertijd via twee instelwieltjes (in Fujifilmtermen: commandoschijven): de ISO op de voorkant van de camera, de sluitertijd op de achterkant. Bij de X-H2S bedien je de sluitertijd juist met het wieltje aan de voorkant. En het wieltje op de achterkant? Dat doet bij mij helemaal niks, omdat ik in de manuele (M) stand werk. Het wieltje heeft louter functie als belichtingscompensatie in combinatie met bijvoorbeeld de diafragmavoorkeuze. Bij de GFX moet je daarvoor een apart knopje indrukken. Fotografeer je dus louter op de diafragmavoorkeuze stand, dan is dit zeker een vooruitgang, maar fotografeer je zoals ik op de manuele stand, dan zit je dus met een functieloos wieltje… Je kunt de functies van beide instelwieltjes met elkaar omwisselen, maar je kunt er helaas geen nieuwe functionaliteit aan toekennen. Wie weet wordt dat met een firmware update nog eens hersteld.

Conclusie
De camera’s van Fujifilm waren altijd al van hoge kwaliteit, maar moesten het op één punt afleggen tegen de concurrentie en dat is snelheid. In alle opzichten heeft Fujifilm een flinke inhaalslag gemaakt. Onderwerpen worden snel herkend en nauwkeurig gevolgd, waardoor het fotograferen een stuk gemakkelijker is geworden. Ik ben dus blij met dat gegeven. De X-H2S is dus een nog betere aanvulling op mijn GFX 100S. Die laatste gebruik ik voor mijn landschappen en details, de X-H2S voor het grotere bereik, de snelheid en het compacte formaat (handig bij reizen). Een perfect koppel dus!

Op verschillende aspecten kan deze aps-c wedijveren met de full frame concurrenten. Het vlaggenschip van Sony, de A1, komt bijvoorbeeld niet verder dan 30 fps. Ook de beeldkwaliteit is erg goed, met bijvoorbeeld weinig ruis.

Ben je op zoek naar de ultieme compacte alleskunner, dan moet je deze camera beslist overwegen!

Klik hier voor meer informatie over de camera.
Wil je weten wat andere reviewers van deze camera vinden, kijk dan eens op Frank Wandelt.

Ja, ik ben ambassadeur van Fujifilm Nederland. Toch schrijf ik hier een objectieve review. Ik heb de camera uit eigen middelen betaald, omdat ik er oprecht enthousiast over bent!