Marker Wadden – 50 tinten grijs

Een hele week waren wij (Marijn Heuts en ondergetekende) namens Natuurmonumenten gastheer op de Marker Wadden. Dit nieuwste stukje Nederland is afgelopen jaar letterlijk boven water gekomen. Grote delen van het landschap zijn nog puur en kaal zijn, voor sommigen misschien wat saai, voor ons juist een reden om hierheen te trekken. Hoe vaak krijg je immers de kans om zo’n nieuwe situatie te verkennen? Deel 6 en daarmee helaas het laatste deel van onze serie over het nieuwste stukje Nederland.

Grijs
Natuurlijk hoop je op een beetje sfeer tijdens het verblijf. In het record zonnige 2018 is het des te opmerkelijker dat we bijna dagelijks tegen een grijze hemel aankijken. En dan ook nog hoofdzakelijk egaalgrijs zonder enige tekening. Op zich past het prima bij het sfeertje van het opdrogende land. Ook de details zien er bij dit gedempte licht prima uit. Een echt toeristische sfeerreportage zit er alleen niet echt in. Wanneer op dag drie de wind ook nog eens aantrekt tot hard, is de herfst compleet. Gelukkig brandt in onze keet het kacheltje.
De zon komt voor de eerste keer tevoorschijn op het moment dat een charter met 16 mensen het eiland aan doet. We vertellen over de Marker Wadden en laten ze enkele highlights zien. Zodra de boot na 1,5 uur weer het ruime sop kiest, zijn de zo gewenste highlights uit de lucht verdwenen…

Persoonlijk hou ik erg van het grijze weer, alles wordt er wat minimalistischer van.

Sterren
De spaarzaam beloofde opklaringen kwamen maar niet, tot we op de tweede avond tegen een werkelijk prachtige sterrenhemel aankijken. On-Nederlands, erg genoeg. Waar we in Limburg ook zonder zaklamp niet van het pad raken, lukt dat hier niet. In het aardedonker wijst het licht van de zaklamp ons de weg. Tijd om te spelen! Met een paar kleine, maar krachtige lampjes zetten we de complete uitkijktoren in het licht, daarboven waakt de grote beer.

Maanlander…

Ook de Melkweg laat zich prachtig zien. Lampen in de duinen zorgen voor een maanlandschap, de Poolster geeft richting aan de startrails boven onze accommodatie. Zo donker in ons verlichte landje, het kan! Alleen richting het zuidwesten gloeit de hemel van Amsterdam. Het effect van Lelystad valt verrassend genoeg reuze mee.

De Melkweg laat zich prachtig zien.

Zon
Maandag grijs. Dinsdag grijs. Woensdag grijs. Donderdag bijna de gehele dag grijs. Vrijdag… zon! Wolken zorgen ervoor dat de zon wat moeite heeft uit z’n bed op te staan, maar dan baadt het hele eiland ineens in een heel ander licht. Hoewel de grijze tinten prima passen bij het pure karakter van de Marker Wadden is het voor de variatie natuurlijk wel prettig dat we even ander weer hebben. In de voorgaande dagen hebben we het eiland goed leren kennen. We weten daarom exact waar we op welke momenten van de dag heen willen. IJverig werken we keihard door om zo maximaal mogelijk gebruik te maken van het zonlicht.

Ineens ziet alles er zoveel anders uit met een beetje zonlicht.

Hoewel de weermannen en -vrouwen ons laten geloven dat het echt bij één zonnige dag blijft, vertelt de Duitse weerdienst heel wat anders. We besluiten dat weerbericht te volgen (erg dat het moet…) en zetten toch weer onze wekker ruim voor zonsopkomst. Was het gisteren prima, vandaag was het de max! Lang niet zo’n fraai gekleurde hemel te zien. Leve het water en de moddervlaktes zodat we alle kleuren in tweevoud te zien krijgen. Uiteindelijk blijft de zon tot halverwege de dag prima meewerken…

Nooit naar de Nederlandse weerberichten luisteren…

Tot slot
Tijdens ons verblijf horen we over de op één na zwaarste ochtendspits van het jaar, over boze gele hesjes, politiek geblabla, maar op de Marker Wadden heerst de rust en de ruimte. Het is Genieten met een hoofdletter G. Ja, het weer was wat merkwaardig, maar uiteindelijk heeft het een bijzondere collectie foto’s en films opgeleverd. Ga het (volgend jaar) zeker eens bekijken, je zult verrast zijn over ons nieuwste stukje Nederland!

At work op de Marker Wadden.