Bij een fotoreis denk je al snel aan exotische oorden, zoals IJsland, een rotsblok vol papegaaiduikers of dode bomen in een woestijn. Dat het eigen land fotografisch ook veel te bieden heeft, bewijst de reis naar Noord-Limburg. Afgelopen week vond de eerste editie plaats, een korte terugblik.
Maandag
Rond het middaguur komen we samen om voor de eerste keer te genieten van een lunch en uiteraard een eerste kennismaking. De weergoden schotelen ons een rustige, grijze middag voor, ideaal voor een bezoek aan het bos. Niet zomaar een bos, maar – naar mijn bescheiden mening – fotografisch één van de meest bijzondere bossen van Nederland. Een steile helling zorgt voor onverwachte weerspiegelingen in het water van een klein beekje. Kortom, eindeloos veel aanleidingen voor een creatieve insteek!
De beukenblaadjes vallen vroeg dit jaar…
Dinsdag
De ochtend lijkt ook nog grijs te beginnen, waardoor we ‘uitslapen’ en eerst genieten van ons ontbijt. Nog nauwelijks vertrokken breekt de hemel open en besluiten we toch maar meteen door te lopen naar de heide. Zowaar een tamelijk paars landschap, maar zodra het heuvelop gaat, maakt deze kleur plaats voor een opvallende roestbruine tint. Kronkelige bomen, strogele pollen pijpenstro en de markante kleuren vormen dankbare onderwerpen.
Zelden was de heide zo kleurrijk als dit jaar! Niet met paars-, maar vooral met bruintinten.
’s Middags is het bloedheet, veel te warm om er heel erg actief op uit te trekken. We bezoeken de locatie voor de woensdagochtend, zodat iedereen goed voorbereid is op dat wat komen gaat. Wie weet wordt het wel een mooie ochtend…
De hitte is voor de meeste mensen iets te veel van het goede. Een deel van de groep blijft in onze B&B, terwijl ik met enkele deelnemers naar een markant stukje stuifzand trek. Subtiele glooiingen en grasjes spelen met het avondlicht.
Bezoek aan de Limburgse woestijn. De hoge temperaturen versterken dat gevoel alleen maar.
Woensdag
Vroeg, voor sommigen heel vroeg, gaat de wekker. Tijd om te ontbijten is er niet, dat nemen we mee in klaar gemaakte pakketjes het veld in. De hemel is min of meer helder. Zou er mist zijn? Onderweg valt er weinig mist te zien, maar eenmaal op locatie komt alles goed. De aanwezige vennen bevatten nog water, de luwe ligging doet de rest. Een subtiel laagje mist geeft het landschap een sprookjesachtig uiterlijk. Na zonsopkomst is het met de mist gedaan. De vele spinnenwebben blijven echter nog lang behangen met druppels, voor velen onweerstaanbaar. Net als de nieuwsgierige hooglanders trouwens.
Door de lage waterstand werden de pollen pijpenstro nog fraaier van vorm. De hooglanders lieten zich ook zien in het warme ochtendlicht.
’s Middags is het wederom te warm. We bespreken de gemaakte beelden. Hoewel iedereen op dezelfde locaties was, blijft het verrassend de totaal uiteenlopende resultaten te zien. De foto’s prikkelen de geest en aanvullende wensenlijstjes ontstaan.
Met het helder weer volgt er uiteraard ook weer een zonsondergang, ditmaal op een enorm hoog gelegen stuk heide. Het uitzicht is adembenemend, de kleuren bizar. Bijna nergens is iets van paars te herkennen. In de plaats daarvan domineert het roestbruin, voorzien van abstracte banen geel en groen. De droogte eist een enorm tol onder de natuur, maar biedt unieke kansen voor de fotograaf. Dergelijke landschappen gaan we de komende (tientallen) jaren misschien wel niet meer zien…
De heide heeft dit jaar de meest fantastische kleuren. Ook na zonsondergang blijft er genoeg te fotograferen over.
Donderdag
Het is helder en dus staan we weer vroeg buiten. Over de locatie hoefde niet lang nagedacht te worden: dezelfde als gisteren. Reeds langs de weg beloven flinke mistbanken veel goeds. Na een kort, maar stevig klimmetje staan we bovenop een duin en kijken uit over een met mist gevuld dal. Wauw, wat ontzettend mooi! Gisteren was het fraai, maar vandaag is het echt de max. Vergelijkingen met Japan worden gemaakt, camera’s ratelen aan één stuk door, terwijl het landschap kleurt in de opkomende zon. Daarna volgen de items van de verschillende wensenlijstjes: een eilandje in het ven met prachtige pollen pijpenstro, juffers, nog meer spinnenwebben en de verdorde lijsterbessen.
Mooier kunnen we het niet krijgen, “net Japan”, klinkt het.
Na de zonnige start kijken we ’s middags weer tegen een overwegend grijze hemel aan. Ook nu blijkt de keuze voor de locatie unaniem: terug naar het bos van de eerste dag. Op het programma staan vele abstracte foto’s van kleine patronen in het stromende water, actieve bruine kikkers, uitbundige paddenstoelen, …
Spannende reflecties in een beek.
Omdat de avond bewolkt verloopt, bespreken we nog eens een serie foto’s, erg inspirerend te zien wat iedereen uit de locaties heeft gehaald!
Vrijdag
Alweer de laatste dag. De regen van de nacht vertrekt al snel richting de oosterburen en maakt plaats voor zon, afgewisseld met fraaie stapelwolken. We bezoeken een nieuwe venlocatie. Dode bomen, plukjes bloeiende heide, kleurrijke algen, kikkers, … Volop nieuwe aanleidingen op de fotoverzameling van deze week. Na de lunch is het dan toch echt tijd om afscheid te nemen, maar niet voor het bezoek aan de lokale bakker. Limburgse vlaai als souvenir! Dank jullie wel, deelnemers aan deze eerste fotoreis naar ‘mijn’ geliefde Limburg.
Ook niet goed voor de natuur, maar wel lekkere kleurtjes!
2019
De eerste editie was zo’n groot succes, dat we in 2019 uiteraard weer terugkeren naar dit relatief onbekende stukje Nederland. Je kunt al inschrijven via deze link!